ในระบบการศึกษาของไทยมีให้เลือกเรียนทั้งแบบโรงเรียนประจำกับโรงเรียนที่เดินทางไป-กลับ ซึ่งพ่อแม่หลายคนที่ถึงเวลาจะต้องส่งลูกเข้าโรงเรียนอาจเกิดข้อวิตกกังวลว่าจะให้ลูกเข้าเรียนแบบไหนถึงจะดีหรือมีคุณภาพมากกว่ากัน เพราะบางท่านอยากส่งลูกเข้าเรียนประจำแต่ก็กลัวว่าลูกจะอยู่ไม่ไหว หรือหากให้ลูกไปกลับน่าจะดีกว่าจะได้ควบคุมลูกได้ด้วยตัวเอง จึงทำให้หาข้อสรุปไม่ลงตัวเสียที
อย่างไรก็ดีในประเทศไทยหรืออีกหลายประเทศมักจะมีจำนวนโรงเรียนไปกลับที่มากกว่าโรงเรียนประจำ ดังนั้นเราลองมาดูข้อเปรียบเทียบทั้งเรื่องของคุณภาพและค่าใช้จ่ายกันดีกว่าคะ
โรงเรียนไปกลับซึ่งมีทั้งโรงเรียนของรัฐบาลและเอกชน โดยแต่ละแห่งก็มีคุณภาพของระบบการศึกษามาก นอกจากจะได้รับความรู้มาจากอาจารย์ที่โรงเรียนแล้ว เมื่อกลับมาบ้านยังมีพ่อแม่ที่คอยสอนหรือกวดขันได้อีกทาง ส่วนโรงเรียนประจำก็คือโรงเรียนแบบกินนอนเบ็ดเสร็จ เด็กจะได้เรียนรู้กับการอยู่รวมกันเป็นสังคมหมู่มาก เรียนและเล่นอยู่ในกลุ่มเดียวกัน ฝึกให้เด็กมีวินัยในการดูแลตนเองส่งผลให้เด็กประจำหลายคนเมื่อจบออกมาก็ยังคงเกาะกลุ่มช่วยเหลือกันอย่างเหนียวแน่น เด็กได้อยู่ใกล้ชิดกับครูที่ปรึกษา ช่วยแก้ไขปัญหาด้านการเรียน ทำการบ้านร่วมกัน เมื่อถึงเวลาปิดเทอมเด็กได้กลับไปอยู่กับพ่อแม่ เด็กก็จะรู้สึกผูกพันลึกซึ้งและเห็นความสำคัญของพ่อแม่มากกว่า
ซึ่งถ้ามองในแง่ของรูปแบบการสอนทั้งการเรียนประจำกับแบบไปกลับไม่แตกต่างกันมากนัก เพราะถูกกำหนดหลักสูตรมาจากทางกระทรวงอยู่แล้ว แต่ถ้าเปรียบเทียบในแง่ของคุณภาพด้านการใช้ชีวิต แน่นอนว่าโรงเรียนประจำจะมีคุณภาพมากกว่าเพราะเด็กได้มีโอกาสฝึกฝนตนเอง หัดช่วยเหลือทั้งตนเองและผู้อื่น เรียนรู้การอยู่ร่วมกันเป็นสังคม รวมทั้งความลึกซึ้งที่มีต่อกันส่งผลไปถึงอนาคต ในขณะที่เด็กเรียนแบบไปกลับจะมีความผูกพันกับเพื่อนแค่ในโรงเรียนเท่านั้น พอกลับมาถึงบ้านก็มีพ่อแม่คอยเอาอกเอาใจ จนเด็กบางคนช่วยเหลือตัวเองไม่เป็นและไม่พยายามที่จะทำอะไรด้วยตัวเอง เพราะคิดว่าสุดท้ายก็มีพ่อแม่ทำให้อยู่ดี แต่ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นเช่นนี้ทุกคน เพราะยังมีปัจจัยอื่นประกอบอยู่ด้วย เช่น พื้นฐานของแต่ละครอบครัวด้วย
ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจว่าทำไมถึงมีคำพูดที่ว่าการอยู่โรงเรียนประจำจึงมีคุณภาพกว่าการเรียนแบบไปกลับ ทั้งนี้การเลือกจะส่งลูกเรียบแบบไหนก็ขึ้นอยู่กับความพร้อมของแต่ละครอบครัวเช่นกันคะ